Warszawskie Targi Sztuki to jedno z najważniejszych wydarzeń kulturalnych w Polsce. Jest to wyjątkowa okazja do spotkań z ludźmi sztuki – głównie artystami oraz właścicielami galerii, kolekcjonerami, kuratorami i muzealnikami.
19. Warszawskie Targi Sztuki (WTS) odbędą się w dniach 26–27 listopada 2022 r. w hali EXPO XXI przy ul. Prądzyńskiego 12/14 w Warszawie. Ten obiekt stwarza nowe, jeszcze większe możliwości wystawiennicze. Zapewnia również większy komfort wystawcom i zwiedzającym.
Na 19. Warszawskich Targach Sztuki Biegas Art Gallery zaprezentuje współczesne malarstwo w zestawieniu z rzeźbą Bolesława Biegasa. Będą to prace Janiny Wierusz-Kowalskiej, przedstawicielki nurtu abstrakcji geometrycznej oraz Tomasz Milanowskiego – abstrakcja organiczna. Będzie też prezentowany nowy, innowacyjny projekt – Biegas RCB Virtual Gallery. Z pomocą dostępnych na stoisku gogli Oculus będzie można przenieść się w świat rozszerzonej rzeczywistości Metaverse i podziwiać dalszy ciąg ekspozycji targowej w wirtualnej przestrzeni Biegas Art Gallery.
Projekt, który zrealizowała Biegas Art Gallery ma za zadanie promocję polskiej sztuki na całym świecie. Proste narzędzie w postaci gogli pozwala przenieść się do alternatywnej rzeczywistości, w której toczy się odrębne życie, także wśród fanów sztuki. Dzięki temu narzędziu Galeria Biegas buduje społeczność wokół polskich artystów i ich twórczości, docierając w najbardziej odległe zakątki świata, do których nigdy, poprzez tradycyjną wystawę nie ma szansy dotrzeć. W wirtualnej galerii odbywają się także wernisaże, wystaw czy spotkania autorskie, a wirtualny charakter przestrzeni umożliwia organizowanie ich ze znacznie większą częstotliwością niż w świecie realnym.
Bolesław Biegas (właściwie Bolesław Biegalski 1877-1954) – polski rzeźbiarz, malarz i dramatopisarz. W 1896 r. jego rzeźbami w glinie zainteresował się ciechanowski lekarz Franciszek Rajkowski, który stworzył mu warunki do prac rzeźbiarskich oraz umożliwiając naukę czytania i pisania. Rzeźby Bolesława Biegasa nawiązywały do życia wsi mazowieckiej („Kobieta z dzbanem”, „Oberek”, „Odpoczynek”). Zostały one przedstawione na wystawie higienicznej w Warszawie, zwracając na siebie uwagę prasy.
Jesienią 1896 r. Bolesław Biegas rozpoczął studia w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, gdzie kształcił się pod kierunkiem Konstantego Laszczki. Przeszedł wówczas od tematyki religijnej i rodzajowej do naturalizmu („Śpiący rycerze”, „Ludzkość”), a następnie kompozycji symbolicznych („Jesień”, „Rozmowa myśli”, „Noc”). Po otrzymaniu stypendium Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie wyjechał do Paryża we Francji, gdzie zdobył ogromny rozgłos i powodzenie. Związał się ze środowiskiem polskim, przyjaźniąc się zwłaszcza ze znakomitą artystką Olgą Boznańską.
Bolesław Biegas uważany jest za czołowego przedstawiciela kierunku symboliczno-secesyjnego. Jego twórczość cechowała indywidualna forma, która zadziwia wyjątkowym zróżnicowaniem i bogactwem tematyki. Sławę przyniosły mu popiersia portretowe, zwłaszcza znakomite popiersie Olgi Boznańskiej. Z powodzeniem podejmował wątki muzyczne (Fryderyk Chopin, Hector Berlioz, Richard Wagner), jak i literackie (Adam Mickiewicz, Zygmunt Krasiński, Juliusz Słowacki). Szczególny zachwyt wywołały kompozycje symboliczne, których przedmiotem były treści łatwiejsze do wyrażenia w literaturze niż rzeźbie. Dzieła te, jak „Rozmowa myśli”, „Marzenie”, „Wicher”, „Przestrzeń”, wymuszały odejście od form realistycznych na rzecz secesyjnej niematerialności i płynności kształtów.
Bolesław Biegas tworzył dzieła o walorach prekursorskich, odbiegających od modnego stylu secesyjnego. Po I wojnie światowej Bolesław Biegas skoncentrował się na malarstwie. Z bogatej twórczości malarskiej, uwagę zwraca cykl kilkudziesięciu obrazów „Wampiry wojny” wykonany w latach 1914-18 i będący potępieniem jej bezwzględnej bezmyślności. Dał się też poznać jako dramaturg („Owczarek”, „Lechit”, „Michał Anioł”, „Saturń”). Po II wojnie światowej artysta już niemodny, egzystował w ogromnie ubogich warunkach. Zapomniała go też Polska.
Renesans zainteresowania twórczością Bolesława Biegasa łączy się z docenieniem dziedzictwa secesji i sztuki międzywojnia. Od lat 70. XX wieku francuscy i polscy historycy sztuki organizują liczne wystawy, na których prezentowane są jego dzieła malarskie i rzeźbiarskie. Twórczość Biegasa ponownie cieszy się dużym zainteresowaniem kolekcjonerów, a jego malarstwo i rzeźba osiąga coraz wyższe ceny. W dniu 7 kwietnia 2017 r. Sejm Rzeczpospolitej Polskiej podjął uchwałę upamiętniającą artystę Bolesława Biegasa w 140-lecie urodzin.
Janina Wierusz-Kowalska – malarka, pedagog; przedstawicielka polskiego abstrakcjonizmu geometrycznego. Artystka urodziła się w 1949 roku w Częstochowie. Pochodzi z rodziny o tradycjach artystycznych, jej krewnym był malarz Alfred Jan Wierusz-Kowalski. Studiowała na Wydziale Form Przemysłowych i na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie (1976–1984); dyplom z malarstwa w pracowni Tadeusza Brzozowskiego. Prowadziła autorską pomaturalną Szkołę Sztuki Wizualnej (1992–1997).Współpracuje z Towarzystwem Przyjaciół Tworek Amici di Tworki, którego działania zostały włączone do Światowego Programu „Schizofrenia –Otwórzcie drzwi”. Należy do Polskiego Stowarzyszenia Autorów, Dziennikarzy i Tłumaczy w Europie (APATJE) z siedzibą w Paryżu. Liczne wystawy, m.in. w Buenos Aires, Brukseli, Warszawie, Krakowie i Bielsku-Białej. Prace w wielu kolekcjach prywatnych. Autorka opracowań z dziedziny historii sztuki i teorii designu. Uprawia malarstwo sztalugowe, rysunek, formy przestrzenne (tkanina), fotografię. Zajmuje się również projektowaniem wnętrz.
Tomasz Malinowski – malarz. Absolwent Wydziału Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w pracowniach prof. Stefana Gierowskiego i prof. Krzysztofa Wachowiaka. Dyplom z wyróżnieniem zdobył w pracowni tego ostatniego. Aneks z Malarstwa Ściennego – w pracowni prof. Edwarda Tarkowskiego. Od 1998 roku pracuje na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Prowadzi własną pracownię, a od 2016 roku pełni funkcję Dziekana Wydziału Malarstwa. Jest autorem blisko 50 wystaw indywidualnych i wielu wystaw zbiorowych, także o zasięgu międzynarodowym. Jest stypendystą Fundacji Pollock-Krasner w Nowym Jorku w Stanach Zjednoczonych Ameryki (2013).