Jest taki piękny fragment w książce „Księga śmiechu i zapomnienia” Milana Kundery, kiedy para zaczyna mieszkać ze sobą i on pisze, że to jest kluczowy moment w życiu każdej pary, pierwszych kilka dni, pierwsze dwie doby, bo wtedy się negocjuje te najważniejsze rzeczy: kto się pierwszy myje, kto pierwszy idzie spać, kto śpi od ściany, a kto nie, czy śpimy przy otwartym oknie, czy je zamykamy, kto parzy kawę, kto wychodzi po bułki. To są kluczowe rzeczy i to ustalamy.
Natomiast bardzo rzadko się zdarza, żeby ludzie, którzy zamierzają z sobą zamieszkać, planują wspólną przyszłość, usiedli i ustalili, jakie mają języki, jak rozumieją słowa, że na przykład sobie siadają i mówią: słuchaj, to weźmy sobie te duże pojęcia: wolność, prawda, śmierć, zastanówmy się…
Co to jest dobro? Co to jest zło? Nie po to, żeby tu definiować jakoś uniwersalnie, jak w słowniku języka polskiego, tylko po to, by ustalić właśnie na potrzeby tego naszego związku, że jak ja na przykład coś mówię, to żebyś ty rozumiał, co ja do ciebie mówię. Tego nie robimy.
A to jest przecież najważniejsze. Bo potem, jak popatrzysz na te relacje, to się wszystko o to rozbija. O to, że się nie porozumiewamy ze sobą”.
Źródło: Szczęście i mit romantycznej miłości
Milan Kundera – czeski i francuski pisarz i eseista. Studiował muzykologię i literaturę na Uniwersytecie Karola w Pradze w ówczesnej Czechosłowacji. W 1950 roku z powodów politycznych musiał przerwać studia. Ostatecznie ukończył studia na Wydziale Filmowym i Telewizyjnym Akademii Sztuk Scenicznych w Pradze w 1952 roku, gdzie później został wykładowcą.
Milan Kundera od 1948 był członkiem Czechosłowackiej Partii Komunistycznej. W 1950 roku został usunięty z partii za działalność antypartyjną. Było to dla niego inspiracją do napisania powieści „Żart” (1967 r.). Do partii został ponownie przyjęty w 1957, po czym w 1970 r. ponownie odsunięty. W 1975 roku pisarz wyemigrował do Republiki Francuskie. Tam ogłosił „Księgę śmiechu i zapomnienia”. Aktualnie Milan Kundera odcina się od czeskiej kultury, nie zezwala na tłumaczenie swoich książek napisanych po francusku na język czeski. Wyraził jedynie zgodę na publikację swoich starszych dzieł.
Milan Kundera najbardziej znane dzieło „Nieznośnej lekkości bytu” opublikował w 1984. W 1988 roku Philip Kaufman dokonał ekranizacji tej książki. W 1990 roku wydał „Nieśmiertelność”– ostatnią powieść napisaną w języku czeskim.
Dr Katarzyna Ida Kasia – filozof, wykładowca akademicki, publicystka i dziennikarka radiowo-telewizyjna. Absolwentka Wydziału Filozofii i Socjologii na Uniwersytecie Warszawskim. W 2006 uzyskała stopień doktor nauk humanistycznych w dyscyplinie filozofii na podstawie dysertacji „Koncepcja formy w ujęciu Luigi Pareysona” na Uniwersytecie Warszawskim.
Dr Katarzyna Ida Kasia była stypendystką m.in. Ministerstwa Spraw Zagranicznych Republiki Włoskiej i The Kościuszko Foundation. W latach 2016-2020 była prodziekanem Wydziału Zarządzania Kulturą Wizualną Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. W Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie prowadzi zajęcia z historii filozofii, estetyki i filozofii kultury oraz zajęcia w Akademii Teatralnej w Warszawie. Od 12 kwietnia 2019 występuje jako komentatorka w audycji „Szkło kontaktowe” w telewizji TVN, a od lutego 2020 dołączyła do grona prowadzących program. Razem z Grzegorzem Markowskim prowadzi program „Nowy świt”, w internetowym radiu „Nowy Świat” „zespołu redakcyjnego „Przeglądu Filozoficzno-Literackiego”[12][13]. Od 2021 zasiada w kapitule konkursu Literacka Podróż Hestii[16]. Tłumaczyła też teksty włoskich filozofów (Luigi Pareyson, Gianni Vattimo i in.).