Zafascynowani rozwojem cywilizacji (co wyrażał w swoich wierszach Adam Ważyk) oddaliliśmy się od świata przyrody, niszcząc go w sposób okrutny. Jesteśmy jedynymi istotami śmiecącymi środowisko w którym żyjemy.
Juliusz Erazm Bolek – zdając sobie sprawę ze skutków utraconej więzi ze światem przyrody – w najnowszym zbiorze wierszy „Ogród” („The Garden”) – odwołuje się do mitycznego raju. Przebywając w nim podmiot liryczny czuje się szczęśliwy, spełniony, wewnętrznie harmonijny. W tej wymarzonej krainie czuje się bezpieczny. Tu nie toczą się walki, nie ma prymitywnego hałasu. Afirmacja świata przyrody ma źródło także w tym, że są w nim nieobecne wartości materialne, dominujące w naszym życiu codziennym. To te wartości są zarzewiem ścierania się człowieka z człowiekiem. Ta walka okalecza nas psychicznie i fizycznie. W poetyckiej krainie Juliusza Erazma Bolka słucha się świerszczy, rozmawia się z kwiatami, z ptakami.
Na książkę „Ogród” („The Garden”) składa się osiemnaście utworów poetyckich Juliusza Erazma Bolka, które są zapisem marzeń i tęsknot do raju utraconego. Utraconego z naszej winy, gdyż zafascynowani, cywilizacją podeptaliśmy świat przyrody.
Większość ludzi, żyje w coraz większym pośpiechu, jest zagubiona w codziennych sprawach. Juliusz Erazm Bolek odrywa się od tej gonitwy, wykorzystuje uważność, aby skupić uwagę na tym co często bywa pomijane. W tej sposób Autor, przed Czytelnikami, odkrywa świat – raj utracony, który jest tak odległy, choć na wyciągnięcie ręki. Wiersze Poety, ze zbioru „Ogród” („The Garden”) to jakby busola, dla każdego, kto chce wydostać się z gmatwaniny spraw tylko pozornie ważnych. Tak oto Juliusz Erazm Bolek rzuca swoje poetyckie koło ratunkowe”.
W wierszach Poety można choć przez chwilę zanurzyć się bez reszty w świecie w którym króluje słońce, co odrodzą nasząwrażliwość. Jest to świat na miarę marzeń tych, którzy odznaczają się wysokim rozwojem uczuć i ponadprzeciętną wyobraźnią. Jest to świat niemal doskonały, bo nieobecny w nim jest człowiek niosący destrukcje.
Juliusz Erazm Bolek to poeta ceniony przez rozmaite gremia. W roku 2010 otrzymał Nagrodę Światowego Dnia Poezji ustanowionego przez UNESCO, za książkę „Abracadabra”. W 2017 roku jego poemat „Corrida” został wyróżniony tytułem „Książka Roku”, a on sam otrzymał nagrodę Złote Pióro. W 2022 roku Poeta został uznany „Optymistą Roku”, szczególnie za, afirmujący życie, poemat „Sekrety życia. Kalendarz poetycki”. Wiersze z tomu „Ogród” („The Garden”) to kontynuacja tych idei afirmacyjnych.
„Ogród” („The Garden”) Juliusza Erazma Bolka jest zbiorem dwujęzycznym. Przekładu na angielski dokonali poeci: Anna Maria Mickiewicz i Steve Rushton. Książkę „Ogród” („The Garden”) opublikowało brytyjskie wydawnictwo poetyckie „Literary Waves Publishing” w Londynie. Jest ona dostępna na całym świecie w sklepie internetowym Amazon, najtaniej pod linkiem: https://www.amazon.pl/dp/B0BRLX5VDK .
Źródło: gazetakulturalna.zelow.pl
Jan Stępień jest rzeźbiarzem, poetą, pisarzem, aforystą, rysownikiem i bioterapeutą. Opublikował powieści („Pajęczyna” – Młodzieżowa Agencja Wydawnicza, 1988; „Pulsowanie” – Wydawnictwo Anagram, 1991; „Przenikanie” – Spolegliwość, Łomża, 1998; „Czas miłości” – Vipart, Pruszków, 2006). Ponad to wydał zbiory opowiadań: „Pierwsze doznania” (Wydawnictwo Łódzkie, 1984); „Szalona Maria” (Instytut Wydawniczy Związków Zawodowych, 1991); „Cienie zmarłych” (Wydawnictwo Interlibro, 1999); „Smak zdarzeń” (Wydawnictwo Książka i Prasa, 2004); „Okruchy dnia” (Dom Wydawniczy TCHu, Warszawa, 2008); „Streiflichter aus Polen–Driesch (Wiedeń, 2011); „Rozmowy z panem Janem” (Kresowa Agencja Wydawnicza, Białystok, 2016); „Wojak Janunio” (Wydawnictwo „Kto jest Kim”, 2021). Jest także autorem książek poetyckich „Wieczne koło” (KKNP, Kielce, 1983); „O drugiej nad ranem” (Wydawnictwo PAX, Warszawa, 1989); „Spowiedź kaktusa” (Młodzieżowa Agencja Wydawnicza, Warszawa, 1993); „Chory liść” (Spolegliwość, Łomża, 1997); „Szaleństwa Marii” (Nałęczów, 1999); „Łzy Ślimaka” (Wydawnictwo Anagram, Warszawa, 2002); „Spóźnione lato” (Wydawnictwo Anagram, Warszawa, 2011); „Idą…” (Kresowa Agencja Wydawnicza, Białystok, 2015. Wiersze i opowiadania Jana Stępnia tłumaczono na języki: niemiecki, arabski oraz esperanto.
Jan Stępień jest też autorem sztuk teatralnych: „Róża”, „Urodziny”, „Maria”, „Zakazana miłość”, „Król ubogich „, „Ból”, „W windzie”, „Seans”, „Misja”, „Noc z Ulrike”, „Bez miłości”, „Dzieje kanibalizmu”, „Gwiazda”, „Koniec świata”, „Notes”, i „Szalona Marta”. Sztuka Jana Stępnia „Koniec świata” została wyróżniona w szóstej edycji Tygodnia Sztuk Odważnych w Radomiu (2006). Jesienią 2009 Teatr im. Ludwika Solskiego w Tarnowie przedstawił prapremierę sztuki „W windzie”.
Jan Stępień wystawia rzeźby, rysunki w wielu miastach Polski, a także w Belgii i na Węgrzech. Rysunki zamieszcza w miesięcznikach „Medycyna dla Ciebie”, „Jupiter” (dla austriackiej Polonii), „Res Humana” oraz w publikacjach książkowych. W 2021 roku redakcja pisma polonijnego „Jupiter” – które jest organem Klubu Inteligencji Polskiej w Austrii i Federacji przyznała Januszowi Stępniowi nagrodę „Pióro Złotej Sowy (polonijne „Oskary”), w kategorii niepolonijnych a zasłużonych dla pisma „Jupiter” osób. Jan Stępień należy do Związku Literatów Polskich i Stowarzyszenia Kultury Europejskiej.
Gazeta Kulturalna – pismo kulturalno-literackie wydawane nieprzerwanie od 1996 roku. Pomysłodawcą i inicjatorem założenia pisma jest jego redaktor naczelny – Andrzej Dębkowski. Na jego łamach ukazują się teksty poświęceone szeroko rozumianej kulturze ze szczególnym uwzględnieniem literatury (poezja, proza, krytyka literacka, szkice, eseje, wspomnienia itp.) oraz takich dziedzin jak: sztuka, muzyka i historia.