Agencja Informacyjna: 1 maja 2024 roku zmarła Grażyna Gronczewska, wybitna dziennikarka radiowa, legenda Polskiego Radia. Teraz wspomina ja Rena Marciniak-KosmowskaPanie znały się współpracowały blisko 40 lat.

Grażyna Gronczewska.

Grażyna Gronczewska – (11 lipca 1942 – 1 maja 2024 – R.I.P.)

Marzec i kwiecień 2024 r. to były dla mnie bardzo trudne miesiące. Nie było tygodnia, który nie przyniósłby niedobrych wiadomości. Odeszło wielu moich bliskich znajomych, wieloletnich współpracowników i przyjaciół. Ich odejścia były najczęściej nagłe, zupełnie niespodziewane. Większość z nich była młodsza ode mnie. Parę osób trafiło też do szpitala…

Myślałam, że ta zła passa minie wraz z końcem kwietnia. Niestety, 1 maja 2024 r. znów przykra wiadomość. Telefon od córki Grażyny Gronczewskiej: „mama rano odeszła”. 

Grażyna Gronczewska była od wielu dni w szpitalu, ale chciałam wierzyć, że tak jak się umawiałyśmy, wkrótce spotkamy się w jej ulubionym ogródku.

Zachęcałam ją nieustannie, aby zebrała i opublikowała swoje znakomite rozmowy z pisarzami, które zamieszczała przez lata na antenie programu III Polskiego Radia, a potem Radia BIS. Rozmawiała przecież na antenie z tyloma indywidualnościami… Z niektórymi była zaprzyjaźniona.

Grażyna Gronczewska – erudytka i perfekcjonistka

Grażyna Gronczewska (11 lipca 1942 – 1 maja 2024 – R.I.P.) była erudytką i perfekcjonistką, a zarazem osobą ogromnie życzliwą. Wyłuskiwała talenty literackie. Potem czuwała nad nimi dyskretnie. Zapraszałam ją często do jury konkursów literackich, organizowanych przez Młodzieżową Agencję Wydawniczą. Jeśli znalazła ciekawy tekst – to czy autor zdobył jakąś nagrodę czy nie, umawiała się z nim na rozmowę w radio, mobilizowała go do pracy nad książką…

Po śmierci męża – Andrzeja Gronczewskiego – profesora Wydziału Filologii Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego i wybitnego eseisty, przygotowała do druku i zadbała o wydanie kilku jego książek, pozostawionych w maszynopisach. Doceniałam ten wysiłek, ale irytowałam się, że nie dba o własny dorobek. Wydawało jej się, że ma czas, że zdąży…

Grażyna Gronczewska – 40 lat współpracy

Z Grażyną Gronczewską znałyśmy się i współpracowałyśmy prawie 40 lat. Przygotowałyśmy razem sporo audycji literackich i ezoterycznych, a kiedy poproszono ją, by zorganizowała Pracownię Prasową w Akademii Humanistycznej w Pułtusku, zaproponowała bym poprowadziła warsztaty prasowe dla studentów dziennikarstwa. (Ona prowadziła warsztaty radiowe).

Wspierałyśmy się wzajemnie w trudnych sytuacjach życiowych. Parę dni przed tym, nim trafiła do szpitala, rozmawiałyśmy długo. Cieszyła się, że córka razem z wnuczką wróciła na stałe „z ziemi włoskiej do polskiej”. Obiecywała, że usiądziemy wreszcie spokojnie i razem przesłuchamy jej audycje literackie, że powinna z nich powstać książka, a nie antologia. Zobowiązałam się napisać do niej słowo wstępne i wesprzeć redakcyjnie….

Tak trudno mi uwierzyć, że Grażyny Gronczewskiej już nie ma wśród nas, że nie usłyszę już nigdy jej charakterystycznego głosu na żywo… ŻEGNAJ PRZYJACIÓŁKO! Niechaj światło Cię prowadzi!

Rena Marciniak-Kosmowska


Kim jest Rena Marciniak-Kosmowska?

Rena Marciniak-Kosmowska – poetka, prozaiczka, edytorka, publicystka, reporterka, recenzentka. Debiutowała na antenie Polskiego Radia, z którym związana była przez kilka lat etatowo. Później, przez wiele lat emitowane były jej słuchowiska poetyckie i prozatorskie, reportaże, felietony, recenzje oraz adaptacje klasyki literackiej w Teatrze Polskiego Radia (Radio BIS). 

Rena Marciniak-Kosmowska opublikowała tomy poetyckie: „Wezły” (Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1972 r.), „Krwioobieg” (Literacka Biblioteka Przemian, 1976 r.), „Źródła i blizny” (Młodzieżowa Agencja Wydawnicza, 1980 r.), „Kobieta modli się do swego mężczyzny” (Krajowa Agencja Wydawnicza, 1981 r.), „Galatea” (Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1982 r.), „Kamizelka ratunkowa” (Wydawnictwo Literackie, 1989 r.), „Szkoła czarownic” (Wydawnictwo Kormoran, 1999 r., 2000 r.), „Na krawędzi jawy” (Staromiejski Dom Kultury w Warszawie, 2019 r.). Opracowała i wstępami opatrzyła wybory wierszy Haliny Poświatowskiej, Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego, Stanisława Grochowiaka w serii „Antologia Nowej Poezji Polskiej oraz Mariny Cwietajewej w serii „Poetki XX wieku”. Jej utwory poetyckie i prozatorskie tłumaczone były na języki obce: bułgarski, czeski, japoński, rosyjski i słowacki. Autorka i współautorka kilku ogólnopolskich antologii poetyckich. 

Rena Marciniak-Kosmowska pracowała w miesięczniku „Nowy Wyraz”, tygodniku „Radar”, miesięczniku „Wróżka, tygodniku „Gwiazdy Mówią”. Przez 20 lat (1999-2019) wydawała i redagowała miesięcznik  „Czwarty wymiar”. Od 1997 roku prowadzi własne przedsiębiorstwo Centrum „Rea”, które od 1999 r. do 2019 r. było wydawcą czasopisma „Czwarty Wymiar” (inny tytuł „Z tej i nie z tej ziemi”) oraz dwumiesięcznika „Opowieści niesamowite, którego redaktorem naczelnym jest Andrzej Kosmowski. Centrum „Rea” prowadzi strony internetowe www.naturaity.pl i www.mag.media.pl Przedsiębiorstwo jest też wydawcą książek m. in.: „Od szamanizmu do bioterapii: praktyka i filozofia uzdrawiania”,  której autorem jest Jerzy Strączyński.

Dziękujemy, że przeczytałaś/eś nasz artykuł do końca. Zapraszamy do lektury innych publikacji, które znajdziesz tutaj. Agencja Informacyjna.

AI Opinie /DEC/ źródło: facebook, 4.05.2024