„Wojak Janunio” to najnowsza książka, której autorem jest Jan Stępień – znany i ceniony pisarz i plastyk. Zawiera ona mikroopowiadania zaliczane do modnego nurtu Flash Fiction.
Książka „Wojak Janunio”, której autorem jest Jan Stępień to zbiór 66 miniatur. Dotyczą one osobistych przeżyć pisarza, wyniesionych z dwuletniej służby wojskowej w Ludowym Wojsku Polskim za czasów Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej. Jan Stępień był wówczas czołgistą. Nie krytykował Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej. „Wojak Janunio” to krytyka samej instytucji jaką jest wojsko, bez względu na czas i system, w którym ta instytucja się znajduje.”
Jan Stępień znany jest znany z krytycznego stosunku do wojska. W 2021 roku pisarz publikował apel: „Ludzie! Opamiętajcie się! Zamiast udoskonalać przemysł zbrojeniowy, który zabija ludzi i zwierzęta – ratujcie Ziemię!”
Mikroopowiadania Jana Stępnia, zawarte w książce „Wojak Janunio” to przykład literatury Flash Fiction. Tego typu utwory prozatorskie składają się z od 250 do 1.000 słów. Czas potrzeby na ich przeczytanie zajmuje tyle co wypalenie papierosa, „smoke-long”. Są jeszcze krótsze utwory prozatorskiej „drabble”, które zwiera do 100 słów.
Nie każdy krótki prozatorski tekst można automatycznie zaliczyć do opowiadania Flash Fiction. Jest to wymagająca d autora forma wypowiedzi. Ograniczona objętość stawia pisarzom największe wyzwanie. Flash Fiction musi mieć postacie, fabułę, konflikt, miejsce akcji. Tekst powinien pobudzać zmysły i emocje czytelnika. Przypomina trochę szkic, gdzie w kilku precyzyjnych kreskach, pokazany jest wyraźny obraz. I trzeba bardzo dobrze wyważyć, gdzie każdą kreskę postawić.
Flash Fiction doczekał się osobnej kategorii na angielskojęzycznych konkursach literackich, oraz własnych konkursów, na przykład; międzynarodowy NYC Midnight; w ciągu 48 godzin trzeba napisać tekst, zawierający podane przez organizatorów elementy. Miniatury literackie mają swoje stałe rubryki w znanych czasopismach, między innymi w „The New Yorker” i „London Magazin”.
Mikroopowiadanie Jana Stępnia z tomu „Wojak Janunio”:
Wartownik
Tym razem pani Jadzia nas zatrzymuje. Pije z nami tanie wino i ze smutkiem w głosie wspomina męża, starszego sierżanta, który służył zawodowo w naszym pułku. Kilka lat temu zmarł na marskość wątroby. Jest po dziesiątej, gdy żegnamy się z panią Jadzią i opuszczamy jej sympatyczną melinę.
Wracamy do koszar. Nawet nie próbuję nucić zważywszy na późno porę. Gdy zbliżamy się do dziury w siatce, nagle wyrasta wartownik, który krzyczy: – Stój, kto idzie?!
– Przestań się wygłupiać! To my czołgiści! – odzywa się zaskoczony Hiena.
– Stój! To rozkaz!
Domyślamy się, że to młody żołnierz, który ma głowę nafaszerowaną rozkazami.
– Przestań się wygłupiać! – zdenerwowany schylam się, aby odgiąć kawałek grubej siatki.
– Stój, bo będę strzelał! – wartownik jest nieugięty.
– Coś ty pierdolnięty?! – Bąbel się irytuje.
Wartownik zdejmuje „Kałasznikowa” z ramienia i celuje w Bąbla. Ogarnia nas strach, bo młody żołnierz nie żartuje. Chcemy go przekupić dwiema paczkami papierosów, ale się nie daje. Trzyma nas pod lufą prawie godzinę. Uwalnia nas dowódca warty, który tę sytuację kwituje krótko:
– Nieźle umoczyliście dupy!
Fragment filmu Tomka Drozdowicza. Czytam miniatury z tomiku „Wojak Janunio”, który ukaże się w przyszłym miesiącu.
https://www.facebook.com/jan.stepien.127/videos/1771190786401624
Premiera książki „Wojak Janunio” Jana Stępnia odbędzie się w czwartek, 18 listopada 2021 roku, o godz. 17.00 w Domu Literatury (Krakowskie Przedmieście 87/89, sala 2 w Warszawie). W trakcie wydarzenia prof. zw. dr hab. Maria Szyszkowska wygłosi odczyt „Odnajdywanie sensu życia”. Jan Stępień zaprezentuje nową książkę „Wojak Janunio”. Kilka słów o publikacji wygłosi Andrzej Ziemski z Wydawnictwa „Kto jest Kim”, Kretg nakładem ukazał się tytuł. O rysunkach i rzeźbach Jana Stępnia wypowie się dr Tomasz Kozłowski. Organizatorem premiery książki „Wojak Janunio” jest Société Européenne de Culture Centre national de Pologne(SEC) Polski Oddział Stowarzyszenia Kultury Europejskiej.
Jan Stępień jest rzeźbiarzem, poetą, pisarzem, aforystą, rysownikiem i bioterapeutą. Opublikował powieści („Pajęczyna” – Młodzieżowa Agencja Wydawnicza, 1988; „Pulsowanie” – Wydawnictwo Anagram, 1991; „Przenikanie” – Spolegliwość, Łomża, 1998; „Czas miłości” – Vipart, Pruszków, 2006). Ponad to wydał zbiory opowiadań („Pierwsze doznania” – Wydawnictwo Łódzkie, 1984; „Szalona Maria” – Instytut Wydawniczy Związków Zawodowych, 1991; „Cienie zmarłych” – Wydawnictwo Interlibro, 1999; „Smak zdarzeń” – Wydawnictwo Książka i Prasa, 2004; „Okruchy dnia” – Dom Wydawniczy TCHu, Warszawa, 2008; „Streiflichter aus Polen – Driesch, Wiedeń, 2011); „Rozmowy z panem Janem” – Kresowa Agencja Wydawnicza, Białystok, 2016). Jest także autorem książek poetyckich („Wieczne koło” – KKNP, Kielce, 1983; „O drugiej nad ranem” – Wydawnictwo PAX, Warszawa, 1989; „Spowiedź kaktusa” – Młodzieżowa Agencja Wydawnicza, Warszawa, 1993; „Chory liść” – Spolegliwość, Łomża, 1997; „Szaleństwa Marii” – Nałęczów, 1999; „Łzy Ślimaka” –Wydawnictwo Anagram, Warszawa, 2002; „Spóźnione lato” – Wydawnictwo Anagram, Warszawa, 2011; „Idą…” – Kresowa Agencja Wydawnicza, Białystok, 2015). Wiersze i opowiadania Jana Stępnia tłumaczono na języki: niemiecki, arabski oraz esperanto.
Jan Stępień jest też autorem sztuk teatralnych: „Róża”, „Urodziny”, „Maria”, „Zakazana miłość”, „Król ubogich „, „Ból”, „W windzie”, „Seans”, „Misja”, „Noc z Ulrike”, „Bez miłości”, „Dzieje kanibalizmu”, „Gwiazda”, „Koniec świata”, „Notes”, i „Szalona Marta”. Sztuka Jana Stępnia „Koniec świata” została wyróżniona w szóstej edycji Tygodnia Sztuk Odważnych w Radomiu (2006). Jesienią 2009 Teatr im. Ludwika Solskiego w Tarnowie przedstawił prapremierę sztuki „W windzie”.
Jan Stępień wystawia rzeźby, rysunki w wielu miastach Polski, a także w Belgii i na Węgrzech. Rysunki zamieszcza w miesięcznikach „Medycyna dla Ciebie”, „Jupiter” (dla austriackiej Polonii), „Res Humana” oraz w publikacjach książkowych. W 2021 roku redakcja pisma polonijnego „Jupiter” – które jest organem Klubu Inteligencji Polskiej w Austrii i Federacji przyznała Januszowi Stępniowi nagrodę „Pióro Złotej Sowy (polonijne „Oskary”), w kategorii niepolonijnych a zasłużonych dla pisma „Jupiter” osób. Jan Stępień należy do Związku Literatów Polskich i Stowarzyszenia Kultury Europejskiej.
Agencja Informacyjna, Kultura / DEC/ 15.11.2021