Agencja Informacyjna: „Nadziwię. Namilczę. Namaluję” to tytuł nowej, indywidualnej wystawy Misi Łukasiewicz, w Muzeum im. Bolesława Biegasa. Obcowanie z obrazami malarki wymaga ciszy i skupienia, podobnie jak wyjątkowe wiersze Wisławy Szymborskiej, laureatki literackiej nagrody Nobla, której utwory są stałym źródłem inspiracji artystki.
Misia Łukasiewicz czerpie z wierszy Wisławy Szymborskiej wzruszenie, zachwyt, wdzięczność, prawdę, nowe spojrzenie, nadzieję. Utwory poetki są także wsparciem w trudnych sytuacjach życiowych. – „Nieraz są to poszczególne akapity, czasem dwa wyjątkowo trafnie dobrane słowa lub przytoczenie już istniejących ale nieużywanych, lub cały temat wiersza.” – Wyjaśnia Misia Łukasiewicz – autorka nowej wystawy indywidualnej „Namilczę. Nadziwię. Namaluję”.
Misia Łukasiewicz, podobnie jak Wisława Szymborska, która ogromnie ceniła sobie spokój i chętnie też kontemplowała przyrodę, Misia Łukasiewicz w swojej wyjątkowej sztuce skupia się na uwiecznianiu pejzaży. Syntetycznych, tajemniczych, melancholijnych… Malarkę fascynuje nagi zimowy krajobraz – oddarty z kolorów, surowy, przejmująco szczery. – „Polska szarzyzna to dla mnie prawda o tym, jak wygląda Polska i Polacy. Ja ją kocham do szpiku kości.” – Wyznaje Misia Łukasiewicz – autorka nowej wystawy indywidualnej „Namilczę. Nadziwię. Namaluję”.
Wystawa „Namilczę. Nadziwię. Namaluję” Misi Łukasiewicz składa się z prac pochodzących m.in. z cykli „Złota Polska wieś”, „Dni świąteczne” oraz „Miasta”. Dopełnieniem ekspozycji będzie instalacja „Sad” – odciśnięte na tiulu drzewa owocowe – niemi świadkowie wynaradawiania Łemków – przywołują pamięć tamtych dramatycznych wydarzeń. Te zwiewne obiekty poruszają się dopiero w obecności przechodzących obok nich ludzi.
Rzeźbiarskie projekty społeczne to pasja, której Misia Łukasiewicz poświęca swoją uwagę od lat. W przeszłości podczas wielu podróży współpracowała z Indianami w Kanadzie aby pokazać ich tragiczny los, związany z odebraniem im rdzennych ziem.
Sztuka Misi Łukasiewicz, mimo różnych tematów, stosowanych technik, jest bardzo spójna. Wspólnym wątkiem wszystkich prac jest przekazywana, z pokolenia na pokolenie, idea przywiązania do ziemi, dosłownie i w przenośni. Niezależnie kim jest człowiek ważne są korzenie – rodzina, kultura, tradycja, zwyczaje, które go ukształtowały.
W cyklu „Złota Polska wieś”, Misia Łukasiewicz z dużą dozą ciepła, mimo emanującego z prac chłodu, odnosi się do polskich małych ojczyzn. Wiele osób chce o nich zapomnieć, żeby łagodnie wejść w nowe miastowe klimaty. „Dni świąteczne” chronią od zapomnienia swojskich rytuałów, kodów kulturowych przynależnych i zrozumiałych tylko im. W „Miastach” Misia Łukasiewicz pokazuje pejzaż miejski, według własnej interpretacji jakby z drugiego brzegu. Subtelnie i z dystansem. Aglomeracje kryją w sobie i wiele pokus i tajemnic…
Misia Łukasiewicz, jako jedna z nielicznych artystów, pracuje w plenerze – sezonowo: od października do kwietnia. W okresie mało przyjaznym, ale piękne widoki zostawia innym. Bodźcem do tworzenia w tych nieraz trudnych warunkach jest potrzeba odczuwania na własnej skórze temperatury, nastroju, skali. Zanurza, wtapia się w pejzaż, nastraja do niego… – „Najważniejsza jest ta ulotna chwila, w której doświadczam pejzażu emocjonalnie, całą sobą, bardzo intuicyjnie i namacalnie.” – Ujawnia Misia Łukasiewicz – autorka nowej wystawy indywidualnej „Namilczę. Nadziwię. Namaluję”. Tę empatyczną osobowość malarki oddają także jej wyjątkowe poetyckie opisy prac.
W sztuce Misi Łukasiewicz dominują szarości, zawsze tworzone do konkretnej pracy, oddające wyjątkowość uwiecznianego miejsca. Malarka miesza intensywne barwy aż uzyska oczekiwany efekt – wewnętrzne świecenie obrazu. Inne kolory rezerwuje na wyróżnienie poszczególnych znaczeń, dni, obrzędów, zaznaczenie zajmowanej pozycji społecznej uwiecznianych postaci.
Misia Łukasiewicz lubi eksperymentować, posługuje się zarówno pędzlem i szpachlą, tworzy na tiulu, kalce, pergaminie. Chętnie łączy farby olejne z nieprzewidywalnymi wodnymi – posługiwanie się nimi uczy pokory i otwartości na przypadek. Ostatnio tworzy oleje na pergaminie, który posiada wyjątkowe właściwości – ulotność, delikatność, przezierność, tak mocno obecne w jej twórczości.
Kompas Sztuki – ranking najlepszych polskich artystów współczesnych
Wystawa „Nadziwię. Namilczę. Namaluję” Misi Łukasiewicz będzie czynna w dniach 25 października – 13 listopada 2023 r. Kuratorem ekspozycji jest Kama Zboralska. Wystawa „Nadziwię. Namilczę. Namaluję” Misi Łukasiewicz objęta patronatem honorowym Fundacji im. Wisławy Szymborskiej. Muzeum im. Bolesława Biegasa, Aleje Jerozolimskie 51 w Warszawa
Misia Łukasiewicz (ur. 1989 r.) ukończyła studia na Wydziale Rzeźby, w Warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, w 2019 r., w pracowni Małgorzaty Dmitruk, oraz na Wydziale Historii Sztuki na Uniwersytecie Warszawskim, w 2012 r. Zajmuje się malarstwem, grafiką, instalacjami i performance. Podczas licznych podróży m.in. do Stanów Zjednoczonych Ameryki, Kanady, Włoch i Portugalii, w ramach stypendiów artystycznych i rezydencji, realizowała projekty społeczne dotyczące przynależności człowieka do rodzinnego krajobrazu.
Kama Zboralska to wyjątkowa promotorka artystów w Polsce. Nie jest marszandem, malarzem, ani krytykiem sztuki. Początki jej pasji sięgają słynnej wystawy „Arsenał ’88”. Jest cenionym kuratorem wystaw plastycznych. Zorganizowała ponad 170 wystaw sztuki współczesnej. Pomysłodawczyni i organizator prestiżowych rankingów polskich artystów „Kompas sztuki” oraz „Kompas młodej sztuki”, poświęconego artystom przez 35 rokiem życia. Od 2012 roku jest dyrektorem artystycznym Warszawskich Targów Sztuki. Prowadzi także wykłady m. in. na Wydziale Sztuki Mediów Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.
Kama Zboralska jest autorką książki „101 polskich artystów współczesnych. Wybitnych, uznanych, debiutujących” (2019) oraz cyklu książek: „Sztuka inwestowania w Sztukę. Przewodnik po galeriach” – pierwszy tom wyróżniony przez Polskie Towarzystwo Wydawców Książek, w konkursie na najpiękniejsze książki roku 2003. W 2022 roku wydała książkę „Kierunek sztuka” poświęconą artystom rankingów „Kompas sztuki” oraz „Kompas młodej sztuki”. Ponadto jest autorką albumu „Galeria (-1) Polski Komitet Olimpijski. Wystawy sztuki współczesnej 2006–2016” (2016 r.) oraz współautorka „Olimpijskich Konkursów Sztuki. Wawrzyny Olimpijskie” (PKOI, 2012 r.).
Kama Zboralska jest absolwentką Wydziału Zarządzania i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego oraz Podyplomowego Studium Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego. Od 2006 roku jest ona członkiem Komisji Kultury i Edukacji Olimpijskiej Polskiego Komitetu Olimpijskiego. Kuratorka i inicjatorka powstania Galerii (-1) Polskiego Komitetu Olimpijskiego, którą prowadziła do 2023 r. W dowód uznania za działalność w dziedzinie „sport i sztuka” została uhonorowana przez PKOI srebrnym i złotym medalem „Za zasługi dla polskiego ruchu olimpijskiego”. Laureatka Nagród: „Ambasador Promocj Sztuki” Instytutu Biznesu i „Kolekcjonerstwo-nauka i upowszechnianie” im. Feliksa Mangghi Jasieńskiego. Stypendystka Związku Autorów i Kompozytorów Scenicznych.
Agencja Informacyjna, opinie, /DEC/ 6.10.2023