Matka Teresa z Kalkuty przez większość chrześcijan kojarzona jest głównie z działalnością humanitarną. Jednak wśród wielu osób jej postać wzbudza także duże kontrowersje.
Matka Teresa z Kalkuty, a właściwie Agnes Gonxha Bojaxhiu urodziła się 26 sierpnia 1910 roku w Skopje. Od samego początku była wychowana przez rodziców w wierze katolickiej. Co ciekawe swoje urodziny obchodziła dzień później, 27 sierpnia. W rocznicę dnia chrztu. Natomiast już w wieku dwunastu lat postanowiła zostać misjonarką. Jako osiemnastolatka opuściła dom i wstąpiła do Instytutu Błogosławionej Dziewicy Maryi. To na zawsze oddzieliło ją od rodziny – nigdy więcej nie zobaczyła matki i ojca. Została zakonnicą i oddała swe życie Bogu. W Irlandii otrzymała imię Matka Teresa.
Na początku życia zakonnego udała się do Indii. Trafiła tam w 1929 roku. Często odwiedzała bezdomnych w kalkuckich slumsach. Szczególnie w trakcie II Wojny Światowej Kalkuta miała duży problem ze wzrastającą bezdomnością. Matka Teresa nie tylko pomagała biednym, ale i nauczała w szkołach. W 1946 roku przejęła opiekę nad szkołą w Entally. W tym samym roku założyła także Zgromadzenia Sióstr Misjonarek Miłości. Początkowo działalność zgromadzenia miała być skierowana głównie do najuboższych ze slumsów. Z czasem została rozszerzona. W pierwszym roku działalności zgromadzenie liczyło dwanaście sióstr.
“Głodni, nadzy, bezdomni, sparaliżowani, ślepi, trędowaci, wszyscy ci ludzie w całym społeczeństwie czują się niechciani, niekochani i zaniedbani. Ludzie ci stali się ciężarem dla wszystkich i są przez wszystkich unikani.” – Matka Teresa określając cel działania zgromadzenia.
W 1952 roku utworzyła dom dla umierających w Kalkucie. Trzynaście lat później także w Wenezueli. W następnych latach Zgromadzenie działało na takich terenach jak Czarnobyl, czy Etiopia. Do 1996 roku Zgromadzenie funkcjonowało w ponad stu krajach.
Krytycy często atakowali i wciąż atakują działalność Matki Teresy. Głównie warunki panujące w jej placówkach oraz wykształcenie personelu. Matce Teresie zarzuca się także, że w rzeczywistości Zgromadzenie obrało na cel nawracanie innych na chrześcijanizm, aniżeli pomoc biednym. Często na siłę lub nieświadomym osobom. Oraz przyjmowanie pieniędzy od osób zamieszanych w skandale korupcyjne. Angażowała się także w życie polityczne.
W ostatnich latach życia mocno ograniczyła swoją działalność. Głównie przez problemy zdrowotne, przeżyła trzy ataki serca i miała wstawiony rozrusznik. W 1996 roku złamała obojczyk i zachorowała na niewydolność lewej komory serca.
Zmarła 5 września 1997 roku. Beatyfikowana została w 2003 roku przez papieża Jana Pawła II. Wielokrotnie była nagradzana za swoje zaangażowanie w misje humanitarne, między innymi Pokojową Nagrodą Nobla w 1979 roku.
Agencja Informacyjna, Kultura /KAM/ 20.08.2019