„Złote Pióro” to nagroda literacka przyznawana przez Związek Literatów na Mazowszu za najlepszą Książkę Roku”. W 2021 jury konkursy przyznało ją dr. Tadeuszowi Witkowskiemu, przebywającemu w Stanach Zjednoczonych Ameryki. Nagroda została przyznana w poniedziałek 21 marca 2022 r., podczas XXII ciechanowskiej edycji Światowego Dnia Poezji, ustanowionego przez UNESCO.
„Laureatem XIX Konkursu na Książkę Roku 2021 Związku Literatów na Mazowszu jury ustanowiło dr Tadeusza Witkowskiego ze Stanów Zjednoczonych – za 3 książki: „Zapiski z czasów zamętu 1987-2021”; „Wirydarz polityczny 1999-2020” oraz „Ukryte i jawne. Szkice o tajnych służbach”. Wszystkie publikacje ukazały się nakładem Oficyna ZLM w Ciechanowie.” – Powiedział ks. dr. Eligiusz Dymowski – poeta i prozaik, który był przewodniczącym konkursu „Złote Pióró”. – „Książki: „Zapiski z czasów zamętu 1987-2021”; „Wirydarz polityczny 1999-2020” oraz „Ukryte i jawne. Szkice o tajnych służbach” dr. Tadeusza Witkowskiego, składają się na wyjątkowy tryptyk, będący równocześnie odważnym świadectwem na temat współczesnej polskiej historii.” – Wyjaśnił ks. dr. Eligiusz Dymowski – poeta i prozaik, który był przewodniczącym konkursu „Złote Pióró”.
Laudację na temat książek „Zapiski z czasów zamętu 1987-2021”; „Wirydarz polityczny 1999-2020” oraz „Ukryte i jawne. Szkice o tajnych służbach” dr. Tadeusza Witkowskiego wygłosiła polonistka Ewa Krysiewicz członek jury konkursu „Złote Pióró”.
Tadeusz Witkowski jest polskim historykiem literatury, publicystą i działaczem polonijnym. Urodził się 4 lutego 1946 w Rutkach-Begnach koło Ciechanowa).
Jest absolwentem wydziału Filologii Polskiej na Uniwersytecie Warszawskim. Był Represjonowany przez władze komunistyczne Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej za udział w buncie społecznym w marcu 1968 r. i w protestach przeciwko projektowi wprowadzenia do konstytucji zapisu o sojuszu ze Związkiem Socjalistycznych Republik radzieckich (obecnie Federacja Rosyjska). Tadeusz Witkowski był działaczem opozycyjnego do władz komunistycznych ruchu społecznego „Solidarność”. W czasie stanu wojennego był internowany w Iławie i w Kwidzynie. W 1983 wyemigrował do Stanów Zjednoczonych Ameryki.
W 1989 na Uniwersytecie Stanu Michigan w Ann Arbor uzyskał stopień doktora w dziedzinie slawistyki. W latach 80. I 90. XX wieku pracował jako instruktor języka polskiego w University of Michigan w Ann Arbor i jako wykładowca języka i literatury oraz edytorstwa i podstaw informatyki w Saint Mary’s College w Orchard Lake. Był w tym okresie członkiem Rady Północnoamerykańskiego Studium Spraw Polskich (Studium: the North American Study Center for Polish Affairs) i zastępcą redaktora naczelnego kwartalnika „Studium Papers” a od połowy lat 90 XX wieku – redaktorem naczelnym rocznika „Periphery: Journal of Polish Affairs”, wydawanego przez Saint Mary’s College, wydawanego w Stanach Zjednoczonych Ameryki.
Tadeusz Witkowski początkowo zajmował się głównie krytyką literacką. Po uzyskaniu w 2005 r. statusu pokrzywdzonego przez kilka lat prowadził badania, w oparciu o materiały archiwalne przechowywane w Instytucie Pamięci Narodowej.
17 maja 2006 r. Tadeusz Witkowski opublikował w dzienniku „Życie Warszawy” artykuł, w którym ogłosił, że w latach 1960–1984 ksiądz. Michał Czajkowski współpracował ze Służbą Bezpieczeństwa Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej. Artykuł wywołał szok społeczny i wywarł wpływ na proces lustracji w Kościele.
Ksiądz Michał Czajkowski początkowo zaprzeczył informacjom zawartym w aktach, po czym przyznał się do części zarzutów. W lipcu2006 r., redakcja miesięcznika „Więź” opublikowała specjalny numer pisma potwierdzający i dokumentujący fakt współpracy księdza Michała Czajkowskiego z Służbą Bezpieczeństwa Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej Służbą Bezpieczeństwa Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej. W kilka miesięcy później, badając akta biskupa Jerzego Dąbrowskiego, Tadeusz Witkowski doszedł do wniosku, że w teczce księdza Michała Czajkowskiego mogły się omyłkowo znaleźć niektóre z materiałów dostarczonych przez ks. Jerzego Dąbrowskiego wywiadowi Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej.
W październiku 2007 r. Tadeusz Witkowski przyjął posadę głównego specjalisty (analityka) w gabinecie szefa Służby Kontrwywiadu Wojskowego. Po przegranej przez partię Prawo i Sprawiedliwość wyborów parlamentarnych i zmianie kierownictwa SKW został zwolniony. Od jesieni 2007 roku był członkiem Komisji Weryfikacyjnej ds. Wojskowych Służb Informacyjnych (do końca jej działalności).
Tadeusz Witkowski jest jednym z bohaterów książek „Dwunastu na trzynastego” Teresy Kaczorowskiej i „Emigranci stanu wojennego” i „Pod prąd. Przewodnik po IV Rzeczypospolitej”, tom I, Jerzego Zalewskiego. Postanowieniem prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej z dnia 21 stycznia 2013 odznaczony został Krzyżem Wolności i Solidarności. W roku 2017 Urząd do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych przyznał Tadeuszowi Witkowskiemu status działacza opozycji antykomunistycznej i osoby represjonowanej z powodów politycznych.
Obecnie dr Tadeusz Witkowski mieszka w Stanach Zjednoczonych (jest wygnańcem z okresu stanu wojennego, wprowadzonego w wyniku zamachu przez gen. Wojciecha Jaruzelskiego) i z powodów osobistych, nie mógł osobiście odebrać statuetki. Połączono się z nim jednak przez Internet i zapewnił, że jeszcze w w 2022 roku przyjedzie do Polski i osobiście odbierze nagrodę „Złote Pióro”.