Międzynarodowy Dzień Pisarzy

 

3 marca obchodzony jest Międzynarodowy Dzień Pisarzy. Został ustanowiony w 1984 roku przez Międzynarodowe Stowarzyszenie Pisarzy PEN Club. Jego celem jest upowszechnianie literatury, obrona wolności słowa i rozwój społeczności pisarzy na świecie.

Międzynarodowe Stowarzyszenie Pisarzy (International Pen Club)  PEN Club założyła w 1921 roku w Londynie pisarka i poetka Catherine Amy Dawson Scott. Nazwa PEN została złożona z pierwszych liter angielskich słów: poets, essayists, novelists – poeci, eseiści, powieściopisarze. Stowarzyszenie za cel postawiło sobie: „promowanie przyjaźni i intelektualnej współpracy między pisarzami oraz obrona wolności słowa i rozwój społeczności pisarzy na świecie”. Członkowie PEN Club twierdzą, że literatura spełnia istotną rolę w rozwoju współpracy międzynarodowej.

 

 

Międzynarodowe Stowarzyszenie Pisarzy PEN Club to organizacja niepolityczna i pozarządowa, związana z organizacją United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization (UNESCO) oraz Komisją Ekonomiczno-Społeczną Narodów Zjednoczonych. Międzynarodowe Stowarzyszenie Pisarzy PEN Club posiada lokalne oddziały reprezentujące swoich członków, nie kraje. Do stowarzyszenia mogą się zapisać wykwalifikowani pisarze, dziennikarze, tłumacze, historycy oraz osoby, które angażują się w  sferze literatury niezależnie od narodowości, rasy czy religii.

 

 

Międzynarodowe Stowarzyszenie Pisarzy PEN Club ustanowiło 3 marca 1984 roku literackie święto – Międzynarodowy Dzień Pisarzy. Stworzono tym samym drugie literackie święto obok Światowego Dnia Książki, które przypada 23 kwietnia. „Pisarze są najbardziej zbliżeni do aniołów, ponieważ też mają skrzydła.” Stwierdziła słynna polska pisarka Magdalena Samozwaniec. Wszyscy ci „uskrzydleni twórcy” mają swoje święto po to, by podkreślić ich intelektualną współpracę i przyjaźń.

W obecnych czasach nie tak łatwo być dobrym pisarzem. Dobrym, bo pisać i wydać książki może teraz każdy. Pisarze, którzy w XX wieku byli uznawani, uchodzili za wybitnych, dziś dla większości czytelników mogą wydawać się są anonimowi albo rozpoznawani z nazwiska, z przymusowych lektur szkolnych. Często są też nieobecni na rynku książki, a wznowienia ich utworów należą do rzadkości. Obecnie czytelnikowi trudno też wybrać odpowiedni pozycje literackie, bowiem co chwilę pojawiają się nowe książki. Inną sprawą jest fakt, że jest teraz znacznie większa dostępność i ogromna podaż książek poprzez internet. Co czytać? Jakiego pisarza uznać na wybitnego? Przeciętnemu czytelnikowi coraz trudniej wybrać.

 

 

„Wiesz, czym pisarz różni się od innych ludzi? Zamiast serca pisarze mają maszyny do pisania. Takie malutkie. A zamiast palców u nóg mamy czcionki drukarskie, trudno to zauważyć, bo przeważnie chodzimy w butach. Na pierwszy rzut oka jesteśmy zwykłymi ludźmi.” – Podsumowała pisarka Natalia Bielawska.

 

 

PEN Club w Polsce powstał w 1925 roku na wzór podobnych stowarzyszeń działających już we Francji, Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych. Głównym inicjatorem powstania stowarzyszenia w Polsce był Stefan Żeromski. W idei tej pisarza wspomagali: Emil Breiter, Bolesław Gorczyński, Wacław Grubiński, Juliusz Kaden-Bandrowski, Stefan Krzywoszewski, Jan Lechoń, Jan Lorentowicz, Bronisława Neufeldówna, Edward Popoff, Józef Relidzyński i Leopold Staff. Stefan Żeromski pełnił również funkcję pierwszego prezesa PEN Clubu.

W maju 1925 polska delegacja, w składzie: Tadeusz Boy-Żeleński i Jarosław Iwaszkiewicz, wzięła udział w Międzynarodowym Kongresie PEN Clubów w Paryżu. W 1927 polskie centrum gościło niemieckiego pisarza Tomasza Manna. Gospodarzem Kongresu Światowego była wtedy Warszawa.

 

 

W latach 1939–1946 polski PEN Club istniał jedynie na emigracji w Londynie, pod przewodnictwem wiceprezes Marii Kuncewiczowej. Po II wojnie światowej, w 1947 roku, PEN Club został reaktywowany w Polsce pod prezesurą Jana Parandowskiego. W czasach Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej polski PEN Club skupiał wielu pisarzy i artystów. Pełnił wówczas funkcje biernego oporu wobec władzy.

W 1981 roku, gdy wprowadzony został stan wojenny, członkowie polskiego PEN Clubu spotykali się w obozach internowania. W 1983 roku zarząd stowarzyszenia, który odmówił uznania władzy komisarycznej został przymusowo rozwiązany. W porozumieniu z Międzynarodowym Pen Clubem działalność polskiego oddziału zawieszono.

 

 

PEN Club opowiada się za swobodną wymianą twórczości, przeciw antagonizmom narodowym, klasowym, rasowym oraz dyktaturom i cenzurze. Polski PEN Club prowadzi działalność opiniotwórczą, angażuje się w obronę represjonowanych pisarzy świata, organizuje publiczne odczyty, dyskusje literackie, konferencje międzynarodowe oraz spotkania z autorami. Stowarzyszenie przyznaje też doroczne nagrody tłumaczom polskim i zagranicznym, jednocześnie przyznawane są nagrody za osiągnięcia w zakresie przekładów dzieł literatury obcej na język polski oraz dzieł literatury polskiej na język obcy. Członkowie stowarzyszenia  muszą stosować się do zasad zawartych w deklaracji ideowej zwanej Międzynarodową Kartą P.E.N.

 

Agencja Informacyjna

 

Agencja Informacyjna, Kultura, /SYL/ 20.02.2021

AI World
Gospodarka
Home
Opinie
Kultura