Śpiewał niskim i ochrypłym głosem przy akompaniamencie gitary. Był pieśniarzem, poetą i aktorem, ale dla większości był przede wszystkim rosyjskim bardem. 25 lipca mijają 42 lata od śmierci Włodzimierza Wysockiego.
Władimir Siemionowicz Wysocki (ros. Владимир Семёнович Высоцкий) urodził się 25 stycznia 1938 roku w Moskwie. Był synem tłumaczki języka niemieckiego, Niny Maksimownej, oraz pułkownika w stanie spoczynku, Siemiona Władimirowicza Wysockiego. Po wybuchu wojny ojciec Włodzimierza wyjechał na front, gdzie poznał swoją drugą żonę. Matka wraz z chłopcem opuściła bombardowaną Moskwę i udała się do wsi Woroncowka koło Buzułuku. Powrócili do Moskwy w 1943 roku. Cztery lata później chłopiec zamieszkał z ojcem w Niemczech, gdzie rozpoczął naukę gry na fortepianie.
W 1949 roku Wysocki wrócił do Moskwy i razem z matką zamieszkali przy zaułku Bolszoj Karietnyj 15. Zaułek ten, nie cieszący się dobrą sławą, wywarł głęboki wpływ na Wysockiego. Poznał tam młodzież, która żyła na granicy prawa. Prawdopodobnie to właśnie tam nauczył się grać na gitarze. Później nawet powstała piosenka „Gdzie twoje 17 lat?.
W 1955 roku zaczął uczęszczać na zajęcia koła dramatycznego w domu kultury, pod kierunkiem aktora moskiewskiego Teatru Dramatycznego MChAT – Władimira Bogomołowa, Po ukończeniu szkoły średniej, namawiany przez bliskich wstąpił do moskiewskiego instytutu inżynieryjnego im. Kujbyszewa, chociaż jego marzeniem były studia w szkole aktorskiej. Po pierwszym semestrze Wysocki opuścił uczelnię i oddał się sztuce aktorskiej i zaczął pisać wiersze.
W 1956 roku Włodzimierza Wysockiego przyjęto do szkoły teatralnej przy moskiewskim teatrze dramatycznym MChAT, którą ukończył w 1960 roku. Na pierwszym roku studiów zaczął śpiewać z akompaniamentem gitary, głównie tzw. pieśni błatne, czyli podwórkowe. Na trzecim roku otrzymał pierwszą poważną rolę Porfiry Pietrowicz w „Zbrodni i karze” Dostojewskiego, pierwszy raz stanął też wtedy przed kamerą.
Artysta współpracował z Teatrem Puszkina. W 1966 r. aktor wcielił się w główną rolę w spektaklu „Życie Galileusza” Bertolta Brechta i zdobył ogromną sławę. Rok później w prasie literackiej ukazały się pierwsze publikacje jego wierszy. Kolejne lata przynosiły mu coraz większe role. Triumfem była rola Hamleta w 1971 roku. Spektakl przez lata otrzymywał wiele nagród i wyróżnień
W 1974 roku wydał autorską płytę Pieśni Władimira Wysockiego. W tym samym roku wydał jeszcze dwie płyty o tym samym tytule. Rok później ukazał się jedyny wydany za jego życia tom wierszy.
W 1979 roku Włodzimierz Wysocki koncertował w USA i Kanadzie. Uzależnienie od alkoholu i narkotyków mocno nadwyrężyło jego siły i 25 lipca przeżył śmierć kliniczną. Nie chciał jednak współpracować z lekarzami i wbrew zaleceniom nie przystąpił do badań i hospitalizacji. 16 lipca 1980 roku po raz ostatni wystąpił dla szerokiej publiczności w podmoskiewskim Kaliningradzie. 23 lipca Wysocki miał zapaść i zmarł dwa dni później nad ranem 25 lipca. 28 lipca 1980 r. został pochowany na Cmentarzu Wagańkowskim w Moskwie.
Agencja Informacyjna, Kultura /now/ 23.07.2020, akt. 14.07.2022