Poetka, eseistka, ilustratorka, krytyk literacki, tłumaczka i felietonistka. Laureatka literackiej Nagrody Nobla. Jej poetycki dorobek obejmuje jedynie 350 wierszy, jednak wszystkie zawsze zyskiwały uznanie krytyków i czytelników. 2 lipca mija 100 rocznica urodzin Wisławy Szymborskiej.
Maria Wisława Anna Szymborska urodziła się 2 lipca 1923 roku, według metryki w Bninie pod Poznaniem. Rodzinne przekazy wskazują jednak jako miejsce jej urodzenia Kórnik nad jeziorem Kórnickim. Wisława Szymborska była córką prawicowego polityka Wincentego Szymborskiego oraz Anny Marii z domu Rottermund. Kiedy miała rok jej rodzina przeniosła się do Torunia, a w 1929 roku zamieszkali na stałe w Krakowie, w którym poetka mieszkała do końca życia.
W 1943 roku Wisława Szymborska podjęła pracę urzędniczki na kolei. Pomogło jej to uniknąć wywiezienia na roboty do Rzeszy. Zaczęła też wówczas wykonywać ilustracje, m.in. do podręcznika do języka angielskiego Jana Stanisławskiego. Szymborska stawiała też pierwsze kroki jako pisarka tworząc opowiadania oraz wiersze. Odnalazła też swoje miejsce w życiu literackim Krakowa, należała m.in. do grupy literackiej „Inaczej”, gdzie, jak sama po latach wspominała, największe wrażenie wywarł na niej Czesław Miłosz.
W 1946 roku pisarka podjęła studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim, następnie przeniosła się na socjologię. Studiów nie udało jej się ukończyć ze względu na trudną sytuację materialną. W roku 1948 roku Wisława Szymborska poślubiła Adama Włodka, z którym zamieszkali w domu Literatów przy ulicy Krupniczej 22. W latach 1947-1948 była sekretarzem dwutygodnika oświatowego „Świetlica Krakowska”, gdzie zajmowała się ilustracjami do książek.
W 1949 roku poetka ukończyła swój pierwszy tom poezji „Wiersze”. Nie został on jednak dopuszczony do druku przez cenzurę PRL, według której wiersze nie spełniały wymagań socjalistycznych. Pierwszym wydanym debiutem książkowym poetki był tomik wierszy z 1952 roku „Dlatego żyjemy”. W tym samym czasie Wisława Szymborska weszła w skład zespołu redakcyjnego tygodnika „Życie literackie”, a od 1968 roku prowadziła w nim z stałą rubrykę „Lektury nadobowiązkowe”. W roku 1957 Wisława Szymborska nawiązała kontakty z paryską „Kulturą”, a także z Jerzym Giedroyciem. Prowadziła warsztaty poetyckie na odbywającym się na Uniwersytecie Jagiellońskim Studium Literacko-Artystycznym. Swoje pierwsze wiersze opublikowała w krakowskim „Dzienniku Polskim”, a następnie w „Walce” oraz „Pokoleniu”. Od 1981 roku była członkinią redakcji krakowskiego miesięcznika „NaGłos”. Poetka należała do Związku Literatów Polskich oraz była członkinią Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.
XVIII Międzynarodowy Festiwal ks. Macieja Kazimierza Sarbiewskiego
Wisława Szymborska uznawana jest za twórczynię i propagatorkę takich żartobliwych gatunków literackich jak: lepieje, moskaliki, odwódki i altruiti. Poetka znajduje się w grupie najczęściej tłumaczonych polskich autorów, a jej książki zostały przetłumaczone na 42 języki.
Wisława Szymborska była wielokrotnie oznaczana. Jest laureatką między innymi: Orderu Orła Białego, Krzyża Kawalerskiego Orderu Odrodzenia Polski, Złotego Krzyża Zasługi, Nagrody Goethego, Nagrody Herdera oraz Nagrody Nobla w dziedzinie literatury, którą przyznano autorce 3 października 1996 roku. Poetka zmarła 1 lutego 2012 roku podczas snu w swoim mieszkaniu w Krakowie. Pogrzeb odbył się 9 lutego 2012 roku i zgodnie z wolą pisarki urnę z prochami złożono w grobie rodzinnym na cmentarzu Rakowickim.
Agencja Informacyjna, Kultura /now/ 1.07.2023
Foto autorstwa Kancelaria Prezydenta RP http://www.prezydent.pl/aktualnosci/zdjecia/galeria,567.html, GFDL 1.2, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=12730937