2 maja – Święto Polskiej Flagi

Od 2004 roku 2 maja jest oficjalnym Dniem Flagi Rzeczypospolitej Polskiej.   Tego dnia obchodzimy także Światowy Dzień Polonii i Polaków Za Granicą . dzień flagi ustanowiony został przez Sejm 2 maja 1945 r. w rocznicę umieszczenia przez polskich żołnierzy, zdobywających Berlin – ówczesna stolicę III Rzeszy, biało-czerwonej flagi na Kolumnie Zwycięstwa – Siegessäule oraz na Reichstagu (budynek niemieckiego parlamentu).

Ustawa  z dnia 31 stycznia 1980 r. o godle, barwach i hymnie Rzeczypospolitej Polskiej oraz o pieczęciach państwowych definiuje Flagę Polski jako prostokątny płat tkaniny o barwach Rzeczypospolitej Polskiej i proporcji 5:8, umieszczony na maszcie. Ustawa mówi, że barwami Rzeczypospolitej Polskiej są kolory biały i czerwony, ułożone w dwóch poziomych, równoległych pasach tej samej szerokości, z których górny jest koloru białego, a dolny koloru czerwonego. Zgodnie z art. 6 ust. 2 ustawy, za flagę Polski uważany jest także wariant z godłem Polski, umieszczonym pośrodku białego pasa.

Wyniki badań socjologicznych (przeprowadzonych przed trzema laty) dotyczących stosunku Polaków do symboli narodowych nastrajają optymistycznie, ponieważ okazywanie szacunku symbolom narodowym jest dla 94 % respondentów najważniejszą postawą patriotyczną, a 59 % ankietowanych stwierdziło, że wywiesza polski sztandar z okazji świąt państwowych.

Barwy flagi są odwzorowaniem kolorystyki godła państwowego, który stanowi orzeł biały na czerwonym polu. Według zasad heraldyki pas górny reprezentuje białego orła, a dolny czerwone pole tarczy herbowej. Koloru białego używa się w heraldyce jako reprezentację srebra. Oznacza on również także wodę, czystość i niepokalanie. Z kolei kolor czerwony jest symbolem ognia i krwi, a z cnót oznacza odwagę i waleczność.

„- Barwy orła i czerwieni tarczy herbowej mamy od 1295 roku, chorągiew Polski jest najmłodszą flagą w Europie – w roku 2019 będziemy celebrować jubileusz jej stulecia, natomiast godło Polski jest jednym z pięciu najstarszych na świecie” – mówi Alfred Znamierowski, ekspert heraldyczny.

Na pierwszych flagach i sztandarach reprezentujących Królestwo Polskie widniał biały orzeł w koronie na czerwonym tle. Jan Długosz opisując przygotowania do bitwy pod Grunwaldem pisał o

„chorągwi wielkiej, na której wyszyty był misternie orzeł biały z rozciągnionemi skrzydły, dziobem rozwartym i z koroną na głowie, jako herb i godło całego Królestwa Polskiego”.

Flaga Polski nie od początku była biało-czerwona. W czasach Rzeczpospolitej Obojga Narodów używano flagi składającej się z trzech poziomych pasów: czerwono-biało-czerwonej.

https://youtu.be/2WFI-wqoeAU

Na nich umieszczano czterodzielny Herb Rzeczypospolitej Obojga Narodów o czerwonym tle zawierający dwa pola przedstawiające białego Orła w koronie, czyli symbol Korony i dwa z wizerunkiem Pogoni – herbu Litwy. Później pojawił się jeszcze inny kolor. Przed rozbiorami uznawano za barwy narodowe trzy kolory: biały, karmazynowy i granatowy. Tradycja ta wywodziła się od kolorów strojów żołnierzy kawalerii. Husaria nosiła kontusze koloru karmazynowego i żupany granatowego, a pancerni kontusze koloru granatowego i żupany koloru karmazynowego. Trójkolorowe kokardy pojawiły się jeszcze w pierwszych dniach powstania listopadowego, choć oficjalnie barwy biała i czerwona zostały uznane za narodowe 3 maja 1792. Podczas obchodów pierwszej rocznicy uchwalenia Konstytucji 3 Maja damy wystąpiły  w białych sukniach przepasanych czerwoną wstęgą, a panowie nałożyli na siebie szarfy biało-czerwone.

Biało-czerwona flaga została ostatecznie uznana za barwy narodowe – ale jeszcze w powstaniu styczniowym używana była flaga trójkolorowa: biało-czerwono-granatowa.

Agencja Informacyjna

Agencja InformacyjnaKultura /EST, TO-RT/ 01.05.2020