Fot. Teatr Polski w Warszawie

Premiera “Min polskich” w Teatrze Polskim w Warszawie

29 stycznia br. o godz. 19.00  w Teatrze Polskim w Warszawie odbędzie się premiera spektaklu “Miny polskie” w reżyserii Mikołaja Grabowskiego.

 

Scenariusz autorstwa Tadeusza Nyczka i Mikołaja Grabowskiego oparty jest na „Wyzwoleniu” i „Legionie Stanisława” Stanisława Wyspiańskiego, „Opisie obyczajów za panowania Augusta III” Jędrzeja Kitowicza, „Pamiątkach Soplicy” Henryka Rzewuskiego, utworach Witolda Gombrowicza: „Dziennikach”, „Ferdydurke”, „Operetce”, „Ślubie” oraz „Mimice” – XIX-wiecznym podręczniku dla aktorów autorstwa Wojciecha Bogusławskiego.

W spektaklu wystąpią: Marta Alaborska, Maja Barełkowska, Eliza Borowska, Izabella Bukowska, Anna Cieślak, Joanna Halinowska, Ewa Makomaska, Natalia Sikora, Tomasz Błasiak, Piotr Cyrwus, Wojciech Czerwiński, Paweł Krucz, Grzegorz Mielczarek, Krystian Modzelewski, Antoni Ostrouch, Jan Peszek, Maksymilian Rogacki, Jerzy Schejbal.

Miny polskie są próbą rozpoznania i opisania schematów, które organizują życie narodowe. Gesty, miny, pozy – gombrowiczowskie gęby, które przyprawiamy innym lub za którymi sami się chowamy. Życie narodu – społeczne, polityczne, artystyczne – od wieków w pętach obyczaju i konwenansu. Polska dawna i współczesna, które wzajemnie się w sobie przeglądają.

 

Można więc powiedzieć, że jest to przedstawienie o odwiecznym przymusie strojenia min i „przyprawiania gęby”, jak to opisywał Gombrowicz. I o „robieniu Polski na każdym kroku i codziennie”, jak to ujmował Wyspiański. Gdzie pod tymi manifestacjami kryje się autentyczność Polaków? Oto pytanie.

Mikołaj Grabowski – reżyser, aktor teatralny, filmowy i telewizyjny, oraz pedagog. Absolwent studiów aktorskich (1969) i reżyserskich (1977) w krakowskiej Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej.
Pracował w teatrach w Polsce i za granicą; w Krakowie, Warszawie, Łodzi, Poznaniu, Gdańsku, Opolu, Lublinie, Jeleniej Górze, Radomiu, Wiedniu, Grazu, Hamburgu i Dusseldorfie.
W latach 1981–1982 był dyrektorem naczelnym i artystycznym w poznańskim Teatrze Polskim, a od roku 1982 pełnił tę samą funkcję w teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie które zajmował do 1985. Od roku 1997 (wspólnie z Krzysztofem Jasińskim) kierował artystycznie krakowskim Teatrem Stu.
W latach 1999 –2002 był dyrektorem artystycznym Teatru Nowego w Łodzi, a w 2002 roku objął funkcję dyrektora naczelnego i artystycznego Starego Teatru im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie i kierował nim do końca roku 2012.
Współpracował wiele lat jako aktor i reżyser z zespołem muzyki współczesnej MW-2. W wyniku tej współpracy narodziły się jego tzw. „schaefferowskie” spektakle między innymi „Kwartet dla czterech aktorów”, czy „Scenariusz dla trzech aktorów” Bogusława Schaeffera.
Wyreżyserował wiele nagradzanych spektakli teatralnych oraz telewizyjnych. Znany jest również z ról filmowych, występował m.in. w takich produkcjach, jak „Kariera Nikosia Dyzmy”, „Pręgi” oraz „Karol. Człowiek, który został papieżem” gdzie grał Josepha Ratzingera. Pracuje również jako pedagog. W 1969 rozpoczął pracę jako asystent w PWST w Krakowie.
W latach 1998-2008 był dziekanem Wydziału Reżyserii na tej uczelni. W 1994 uzyskał tytuł profesora sztuk teatralnych.

(MAN)

Fot. Teatr Polski – zdjęcie z próby spektaklu. Na pierwszym planie Piotr Cyrwus i Izabella Bukowska.