Maciej Parowski – Człowiek fantastyczny (1946-2019)

 

2 czerwca 2019 r. zmarł Maciej Parowski – człowiek, o którym powiedzieć, że stworzył polską fantastykę naukową to mało. Był krytykiem i pisarzem. Przed milionami czytelników odkrył świat fantastyki naukowej dzięki wieloletniej pracy jako redaktor w miesięczniku „Fantastyka” – piśmie, które było kultowe m. in. dzięki jego pasjom, fascynacjom i znajomości rzeczy.

Maciej Parowski jako pisarz reprezentował nurtu fantastyki socjologicznej, odwołującej się do twórczości innego pisarza Janusza A. Zajdla. Był autorem m. in. następujących książek: „Bez dubbingu”, „Twarzą ku ziemi”, „Sposób na kobiety”, „Burza. Ucieczka z Warszawy ’40’” (wyróżniona w IX edycji Nagrody Literackiej im. Józefa Mackiewicza), „Z bandytą w windzie” (Solaris 2015) oraz komiksów takich jak „Funky Koval” (wspólnie z Bogusławem Polchem i Jackiem Rodkiem), „Wiedźmin” (wspólnie z Bogusławem Polchem i Andrzejem Sapkowskim).

Maciej Parowski należał do Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. W 2006 roku na Międzynarodowym Festiwalu Komiksu w Łodzi otrzymał doktorat humoris causa czyli nagrodę im. Papcia Chmiela za zasługi dla polskiego komiksu. W 2007 roku został uhonorowany srebrnym medalem „Gloria Artis”. Pod koniec la dziewięćdziesiątych XX wieku, w ramach dysputy literackiej, uczestniczył w konflikcie z polskim fandomem fantastycznym dotyczącym nagrody im. Janusza A Zajdla i koncepcji podziału fantastyki na „problemową” i „rozrywkową”. Z tego powodu Śląski Klub Fantastyki przyznał Maciejowi Parowskiemu w 1999 roku antynagrodę Złoty Meteor. To co miało go upokorzyć stało się moralnym i etycznym dowodem jego triumfu.

Maciejowi Parowskiemu zawdzięcza literatura polska fantastykę taką jaka obecnie jest.

Popularyzując ten gatunek literacki przyczynił się w znaczący sposób do promocji wielu pisarzy takich jak Andrzej Sapkowski, Jacek Dukaj, Rafał Ziemkiewicz czy Łukasz Orbitowski.

„Maciej Parowski to był Człowiek fantastyczny. Zawsze robił to w co wierzył i do czego był przekonany. Był erudytą i intelektualista, a jednocześnie bardzo skromnym człowiekiem.” – Wspomina pisarz Juliusz Erazm Bolek. – „Bardzo mi przykro, że Maćka nie ma już wśród nas, teraz fantastyka będzie już inna. Żal mi też, że już więcej nie usłyszę, jak zawsze przy naszych spotkaniach, z uśmiechem, przypominał mi moje słowa „Pan mi nic nie daje, a ja na to idę.” Teraz też chyba już najwyższy czas wyjaśnić, o co chodziło w tych naszych żartach. Otóż Maciek kiedyś zwrócił się do mnie z prośbą pewnej współpracy, która nie specjalnie miała sens, jednak ja się na to zgodziłem, bo uważałem, że takich ludzi koniecznie trzeba wspierać. I zawsze gdy Maciek mnie o coś prosił zgadzałem się, bo takiemu Człowiekowi nie wolno odmawiać. Przykro, że już więcej nie będę miał okazji Go wspierać.”

Maciej Parowski (ur. 27 grudnia 1946 w Warszawie, zm. 2 czerwca 2019 w stolicy) krytyk i pisarz fantastyki naukowej, wieloletni redaktor „Nowej Fantastyki”.

Ukończył studia na wydziale elektrycznym Politechniki Warszawskiej. Od 1968 zamieszczał opowiadania i felietony w „Życiu Warszawy”, „Na Przełaj”, „Kulturze”, „Ekranie” i „Polityce”. Od 1982 do początku 2013 kierownik działu literatury polskiej w miesięczniku „Fantastyka” (później „Nowa Fantastyka”), od 1992 do 2003 również jego redaktor naczelny. W ostatnich latach był redaktorem naczelnym kwartalnika „Czas Fantastyki”.

Agencja Informacyjna

Agencja InformacyjnaKultura /DEC/ 02.06.2019