Dzień Pingwina

Wśród szczęśliwców posiadających swój dzień w kalendarzu dołączyły zimnolubne pingwiny. Dzięki naukowcom obserwującym wędrówki pingwinów Adeli, stwierdzono, że co roku, po spędzeniu miesięcy na morzu, wracały one na swoje tereny lęgowe dokładnie 25 kwietnia. W związku z tym, niniejszy dzień poświęcony jest tym zwierzętom.

Do tej pory odnotowano 18 gatunków nielotów. Zamieszkują one wyłącznie południową półkulę Ziemi. Charakteryzują się niezdarnym przemieszczaniem się na lądzie, zaś perfekcyjnie poruszają się w wodzie – w poszukiwaniu pożywienia potrafią osiągnąć prędkość nawet 24 km/godz. Pośród wszystkich gatunków, połowa zagrożona jest wyginięciem.

Do najbardziej rozpoznawalnego, największego, a jednocześnie najliczniejszego, gatunku, należą przedstawiciele pingwinów cesarskich.

Charakteryzują się one biało-czarno-żółtym upierzeniem – białe brzuchy wyraźnie kontrastują z czarnym grzbietemoraz żółtymi piersiami oraz okolicami wokół uszu. Ich wysokość dochodzi do 130 cm, natomiast waga do 45 kg. Występują w antarktycznej strefie podbiegunowej, niemal w całości między południkami 66° i 77°.

Najmniejszym gatunkiem pingwinów są reprezentanci pingwinów małych. Mają około 40 cm wysokości, a ich upierzenie stanowią niebieskie, łuskowate pióra z delikatnym połyskiem, od strony grzbietu, natomiast białe, od strony brzuszka. Ich dzioby oraz nogi są szare. Występują licznie u wybrzeży Australii i Nowej Zelandii. W tej ostatniej mają nawet swój znak drogowy. Powstał on w trosce o bezpieczeństwo pingwinów, ponieważ, mimo, że zamieszkują linię brzegową, po zmroku często wędrują w głąb lądu, przez co można je spotkać na drodze.

Najstarszymi znanymi pingwinami są gatunki rodzaju Wajmanu. Pochodzą one z wczesnego paleocenu Nowej Zelandii, sprzed około 36.000.000 mln lat przed naszą erą. Były one wówczas inaczej ubarwione niż współczesne, np. pióra pingwinów Inkayacu stanowiły odcienie szarości. Osiągały również większe rozmiary niż współczesne nieloty.

Ubarwienie pingwina nie jest przypadkowe. Kolor czarny/ciemny pokrywający ich grzbiety wpływa na lepszy kamuflaż w toni wodnej.

Zdarzają się wyjątki – 1 na 50.000 pingwinów rodzi się z brązowymi piórami. Mówi się, że pingwiny to zwierzęta społeczne, na co wskazuje karmienie młodych, wspólne, zarówno spożywanie posiłków, jak i spędzaniu czasu. Zwierzęta mogą wykazywać aktywność, zarówno w dzień, jak i w nocy. Dieta owych ptaków składa się z ryb, aczkolwiek obejmuje też takie organizmy jak skorupiaki i głowonogi. Spożywają one również kamienie, aby lepiej zmielić dostarczony pokarm oraz by zwiększyć swoją masę, co umożliwia im głębsze nurkowanie podczas łowów. Pod taflą wody potrafią wytrzymać nawet 20 minut. Średnia długość życia pingwina wynosi 20 lat. Do ulubionych zabaw pingwinów należy ślizganie się na brzuchu po lodzie. Jest to jednoczenie ich szybki sposób na pokonywanie dłuższych dystansów.

Głos pingwinów ma znaczenie. Wybierając sobie partnera do rozrodu, samice uważnie wsłuchują się w dźwięk, który wydają męskie osobniki.

Najnowsze badania wykazują, że głos pingwinów ujawnia jak tłusty jest osobnik. Pyzate samce są bardziej pożądane, gdyż w pełni mogą one poświęcić się wysiadywaniu jaj i nie muszą przerywać tej czynności dla jedzenia. Samce pingwinów mogą stracić nawet 20 proc. swojej masy ciała w tym czasie.

Pingwiny są bohaterami licznych powieści, takich jak “Zaczarowana zagroda” napisanej prze Alinę i Czesława Cetkiewiczów, czy “Małego pingwina Pik-Pok” autorstwa Adama Bahdaja. Ale to nie wszystko! Nieloty są też bohaterami filmów takich jak m. in.: „Pingwiny z Madagaskaru”, „Na fali”, „Happy Feet: Tupot małych stóp”, „Pingu”, czy “Zakochany pingwin”. W każdym z nich zachowania zwierzęta zostały zmodyfikowane do takich, które „bawią”” młodego widza, zachowując przy tym pewne prawdziwe elementy, m.in. naturalne środowisko, w którym żyją, kolor upierzenia, ulubione zabawy czy codzienne rytuały.

Organizacja Narodów Zjednoczonych uświadamia zagrożenie istnienia pingwinów.

Aktualnie, są one zjawiskiem naturalnie występującym w przyrodzie, można by rzec, pospolitym. Szacuje się, iż 15 gatunków pingwinów jest zagrożona wyginięciem. Niektóre z nich zanotowały spadek populacji rzędu do 90 proc! W najgorszej sytuacji znajduje się najdalej wysunięty na północ przedstawiciel rodziny – Pingwin Równikowy. Populacja żyjąca w rejonie wysp Galapagos wynosi około 1.800 osobników.

Jak ludzie mogą zapobiec zjawisku wymierania pingwinów? Po pierwsze, należy ograniczyć połowy w rejonach, w których żyją. Połów oceaniczny uszczupla bazę pokarmową pingwinów, dla których ryby i głowonogi stanowią podstawę diety. Zachowania i decyzje konsumenckie mogą mieć wpływ na los ptaków. W dodatku, kupując ryby z certyfikowanych łowisk, można ograniczyć skutki przełowienia ryb. Kolejną propozycją pomocy powinno stać się wspieranie organizacji wspierających ochronę pingwinów, wpłacać datki, których nawet niewielka kwota pozwolić może na uratowanie choćby jednego pingwina. Do dzieła!

Agencja Informacyjna.  Kultura, /AMI/ 15.04.2021