Al Capone – Człowiek z blizną

 

Był najsłynniejszym amerykańskim gangsterem, który do dziś stanowi pierwowzór złoczyńcy w książkach i filmach o mafii. 25 stycznia mija 75 lat od śmierci Al’a Capone.

Alphonse Gabriel Capone urodził się 17 stycznia 1899 roku w Nowym Jorku. Był czwartym z dziewięciorga dzieci emigrantów z Neapolu. Jego ojciec pracował jako fryzjer, a matka jako szwaczka. W wieku czternastu lat Al poznał pochodzącą z Irlandii Mae Josephine Coughlin, która później została jego żoną. Po wyrzuceniu ze szkoły za spoliczkowanie nauczycielki Capone imał się różnych prac, m.in. w kręgielni i w sklepie. Zaczął się także interesować okolicznymi gangami i już jako nastolatek należał do dwóch z nich. Następnie przystąpił do największego gangu w Nowym Jorku – Five Points Gang. Jego przywódcą był Frankie Yale, dla którego Capone zaczął pracować jako barman, a później jako ochroniarz. W tym samym czasie w jednym z barów wdał się w bójkę z Frankiem Galuccio, który nożem pociął Al’owi twarz w trzech miejscach. Od tego momentu Capone zyskał przydomek Scarface, czyli Człowiek z Blizną. Ta umiejętność posługiwania się nożem zaowocowała w przyszłości posadą ochroniarza Al’a Capone.

Jeszcze pracując dla Yale’a Al Capone prawdopodobnie dokonał dwóch zabójstw. To spowodowało, ze musiał uciekać z Nowego Jorku przed zemstą. Wraz z żoną i synem Albertem Francisem „Sonny” Capone przenieśli się do Chicago, gdzie Al przystąpił do gangu Jamesa Colosimo i zaczął pracować dla Johnny’ego Torrio, który powierzył mu prowadzenie restauracji. Capone odpowiadał także za dużą część rynku przestępczego związanego z prostytucją i przemytem alkoholu. Po śmierci Jamesa Colosimo, Torrio stał się najbardziej wpływowym gangsterem w Chicago, a Capone stał się jego prawą ręką.

 

 

W 1925 roku Al Capone uzyskał władzę nad całym przestępczym biznesem po tym, jak Torrio został ciężko ranny i wyjechał do Włoch. Dzięki nielegalnemu handlowi alkoholem, prostytucji i nielegalnym kasynom, Capone pomnażał swój coraz większy majątek. Umacniał także swoją pozycję w Chicago poprzez korupcję i zastraszanie władz. Szybki rozwój i rosnąca sława gangstera przysporzyły mu wielu wrogów i niejednokrotnie podejmowano próby jego zabójstwa.

Rosnący majątek i reputacja Al’a Capone zwróciły na niego uwagę władz. Do schwytania Capone wyznaczono agenta federalnego Eliot’a Ness’a, który stworzył grupę jedenastu nieprzekupnych agentów nazwanych Nietykalnymi.

Po czterech latach od przejęcia władzy nad przestępczym światkiem Capone wycofał się na Florydę. Stało się tak przede wszystkim z powodu masakry w dniu Świętego Walentego w 1929 roku. Dalsze interesy prowadził za pośrednictwem podstawionych ludzi. Również dom w Chicago przepisał całkowicie na żonę. Nie przeszkodziło mu to jednak obnosić się ze swoim majątkiem, co w rezultacie stało się przyczyna jego upadku. Władze nie mogąc udowodnić mu żadnych ciężkich przestępstw, oskarżyły go o unikanie podatków. To właśnie w ten sposób Eliot’owi Ness’owi udało pojmać się i posadzić w więzieniu największego gangstera w historii Ameryki.

 

 

Al Capone został aresztowany w 1931 roku i podczas procesu uznany za winnego dwudziestu dwóch zarzutów. Skazano go łącznie na jedenaście lat pozbawienia wolności oraz 80 tysięcy dolarów grzywny oraz zapłacenie kosztów procesu. Capone został osadzony w pojedynczej celi więzienia Alcatraz. W styczniu 1939 roku przeniesiono go do więzienia o łagodniejszym rygorze. 16 listopada 1939 roku został zwolniony i zamieszkał w swoim domu na Florydzie. W ostatnich latach życia zmagał się z trzecim stadium syfilisu, wycieńczeniem psychicznym oraz demencją. 21 stycznia 1947 roku doznał udaru mózgu, a trzy dni później zapalenia płuc. Al Capone zmarł 25 stycznia 1947 roku.

Agencja Informacyjna

 

Agencja Informacyjna, Kultura /NOW/ 24.01.2022