Johann Sebastian Bach niemiecki kompozytor i organista epoki baroku. Był jednym z najwybitniejszych artystów świata muzyki i czołową postacią rodu Bachów. 28 lipca mijają 272 lata od śmierci wybitnego wykonawcy i jednego z najbardziej wpływowych kompozytorów.
Jan Sebastian Bach urodził się 21 marca 1685 roku w Eisenach. Został osierocony jeszcze przed ukończeniem 10 lat. Młodym muzykiem zaopiekował się starszy brat, który pracował jako organista. To właśnie pod jego okiem Jan uczył się gry na organach. W wieku lat 15 Bach wyjechał do Dolnej Saksonii, gdzie został sopranistą w chórze kościelnym. W rozwijaniu talentu wokalnego przeszkodziła mu mutacja, co zmusiło artystę do zarabiania jako skrzypek oraz altwiolista. Po ukończeniu nauki w gimnazjum Jan Sebastian Bach został organistą w Arnstadt, jednak dziwne improwizacje grane podczas mszy stały się obiektem krytyki. Bach przeniósł się do Mühlhausen, gdzie również znalazł pracę jako organista. W 1707 r. poślubił swoją daleką kuzynkę, Marię Barbarę. Małżonkowie doczekali się siedmiorga dzieci. W latach 1708-1714 pracował jako nadworny organista i kameralista kapeli na dworze księcia Wilhelma Ernesta. W 1717 roku został kapelmistrzem i dyrektorem muzyki kameralnej na dworze księcia Leopolda w Köthen Stanowisko to piastował do 1723 roku. W 1720 r. zmarła jego żona. Jan Sebastian musiał zapewnić dzieciom opiekę, co zaowocowało ślubem z młodszą o 17 lat sopranistką. Z drugą małżonką doczekał się kolejnych trzynaściorga dzieci. W 1722 r. Jan Sebastian Bach został kantorem przy kościele św. Tomasza w Lipsku, gdzie pracował aż do śmierci. W 1730 roku Bach zabiegał o uzyskanie stanowiska kapelmistrza w Bazylice Mariackiej w Gdańsku. W 1748 roku Jan Sebastian Bach stracił wzrok i przez ostatnie półtora roku swojego życia był niewidomy. Po utracie wzroku prosił żonę, by wyrzuciła jego nuty i rękopisy. Małżonka nie spełniła jednak tej prośby zachowując wszystko w tajemnicy przed Bachem. Jan Sebastian Bach zmarł 28 lipca 1750 roku w Lipsku, W Niemczech. Prawdopodobnie w skutek udaru lub wylewu.
Bach nazywany jest mistrzem muzyki polifonicznej. Jego twórczość obejmuje ponad tysiąc skatalogowanych utworów – od najbardziej znanych utworów na organy, poprzez fugi, aż po utwory kameralne i chóralne. Inspiracją artysty były się przede wszystkim chorały, muzyka niemieckich szkół organowych, włoska muzyka instrumentalna, a także utwory klawiszowe, które komponowane były we Francji.
Jan Sebastian Bach skomponował wiele utworów takich jak koncerty brandenburskie, sonaty, partity na skrzypce, suity na wiolonczele, preludia i fugi. Do najważniejszych jego utworów można zaliczyć Pasję według św. Mateusza, którą artysta sam uważał za jedno ze swoich największych dzieł, Pasję według św. Jana, która przez krytyków uważana jest za dzieło słabsze niż Pasja według św. Mateusza. Wielkim dziełem artysty jest także Wielka Msza h – moll, która uznawana jest za jedno z najdoskonalszych dzieł muzyki religijnej. Wśród wybitnych dzieł Bacha są również Magnificat D – dur, Oratoria – Wielkanocne i Bożonarodzeniowe, Oda żałobna, którą autor skomponował na pogrzeb Krystyny Eberhardyny, żony Augusta II Mocnego, Passacaglia i fuga c – moll, Toccata i fuga d – moll. Co ciekawe, w odróżnieniu od Vivaldiego i Handla, Bach nigdy nie skomponował żadnej opery. W wielu swoich dziełach natomiast Bach umieszczał krótką frazę, którą tworzyły dźwięki muzyczne składające się na jego nazwisko BACH.
Twórczość Jana Sebastiana Bacha przez wiele lat nieznana była szerszej publiczności. Dzieła artysty odkrył Felix Mendelssohn, który w roku 1829 zaprezentował “Pasję wg. św. Mateusza” w Singakademie w Berlinie.
W 2008 r. szkoccy naukowcy dokonali komputerowej rekonstrukcji jego twarzy na podstawie czaszki. Przeprowadzono także pomiary, według których wzrost Jana Sebastiana Bacha oszacowano na 168 cm. W 1977 roku w przestrzeń kosmiczną wystrzelono dwie sondy programu Voyager. Umieszczony na nich dysk zawierał trzy utwory Bacha nagrane na pozłacanym dysku Voyager Golden Record.
Agencja Informacyjna, Kultura /now/ 27.07.2020